அன்பின் மடல்
October 2024
கிறிஸ்துவுக்குள் அன்பான ஜெபப் பங்காளரே,
விடாய்த்த ஆத்துமாவைச் சம்பூரணமடையப்பண்ணி, தொய்ந்த எல்லா ஆத்துமாவையும் நிரப்புகிற (எரே. 31:25) ஆண்டவருடைய நாமத்தில் வாழ்த்துகள். வாலிபரும் கூட இளைத்துப்போக வாய்ப்புண்டு (ஏசா. 40:30); சோர்ந்துபோய், இடறி விழுந்து தவிக்கும் நேரங்கள் வரலாம்; அந்த நேரத்தில், ஆண்டவரே சத்துவத்தை அருளுகிறவர். என்றாலும், உடனிருப்பவர்களும் அந்த நேரத்தில் செயல்படுவதற்குத் தயங்கக்கூடாது என்பதனை உணர்த்தவேண்டிய அவசரத்தை உணர்ந்தே இந்த மடலை எழுதுகிறேன்.
ஜெபப் பங்காளரும், தாங்குபவர்களும் தங்கள் பொறுப்பை உணர்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்பதனை எடுத்துக்கூறவேண்டியதனை மனதில் கொண்டே, ஆவியானவரின் துணையினால் இதனை வரைகிறேன்.
தாவீது அபிஷேகம் பெற்ற நாளிலிருந்தே, சத்துருவைக் கலங்கடிக்கவேண்டிய இடத்திலே தள்ளப்படுகிறான். அண்ணன்மாருக்கு திண்பண்டங்கள் கொடுக்க வந்த அவனுடைய செவிகளில், கோலியாத் என்னும் பெலிஸ்திய வீரனான இராட்சத மனிதனின் கேலிப் பேச்சு விழவே, அபிஷேகம் அவனை தனியனாய் எதிர்க்க ஏவினதையும், அவனை வெற்றிக்கொண்ட காரியத்தினையும் நாம் அனைவரும் நன்கறிவோம். (1 சாமு. 17 அதி.)
பெலிஸ்தரை தலைதூக்கவிடாமல் செய்வதே அவனுடைய பணிகளில் ஒன்றாக இருந்தது. இதனைத்தான் அவனை விரோதித்த ராஜா சவுலும் உபயோகப்படுத்தி, தாவீது பெலிஸ்தரின் கையினால் சாகட்டும் என்று கருதி, தன் மகளை மணமுடிக்க பெலிஸ்தியரின் நுனித் தோலையே அன்றைய நாட்களின் வழக்கப்படி பரிசமாக எண்ணி வாங்கி, இரண்டாம் மகளைத் திருமணம் செய்வித்தான். (1 சாமு. 18:17-27)
தான் இக்கட்டில் இருந்து, தேவைகளோடு இருந்த நேரத்திலும், தன்னுடைய இராஜாவே, மாமனாரே அவனைக் கொல்ல ஊர் ஊராய்த் திரிந்தபோதும், 'பெலிஸ்தர் கேகிலாவைக் கொள்ளையாடுகிறார்கள்' என்ற செய்தி அவனுடைய காதில் விழுந்தபோது, தன்னுடைய தேவைகளைக் கர்த்தரிடம் சொல்லாமல், பெலிஸ்தரை எதிர்த்து, தன் ஜனத்திற்கு உதவ, போருக்குப் போகலாமா? என்று கர்த்தரிடம் வினவுகிறான் (1 சாமு. 23:1-5). கூட இருந்தவர்கள் தங்களுடைய அவல நிலைதனைக் கூறி, அவனை சோர்வடையச் செய்தபோதும், மீண்டும் கர்த்தரின் அனுமதி பெறக் காத்துநிற்கிறான். கேகிலாவின் குடிகளைக் குறித்தக் காரியம், அவனை தேவ சமுகத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுகிறது; அவர்களை இரட்சிக்கவும் உதவினது. (1 சாமு. 23:5)
தன் குடிகளைக் காப்பாற்ற செயல்படவேண்டிய சவுல் இராஜா, அதனை மறந்து, தாவீதையே கொல்லத் துடியாய்த் துடித்துச் செயல்படுவது நமக்கு ஆச்சரியத்தினை உண்டாக்கலாம்.
பெலிஸ்தரும், தாவீது இராஜாவாக உயர்த்தப்பட்டு, ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டபோது, அவனை அழிக்கும்படிக்கு போருக்கு வருகிறார்கள் (2 சாமு. 5:17). தன் ஆயுள்காலமுழுவதும் தன்னுடைய ஜனங்கள் பாதுகாக்கப்படவேண்டும் என்றத் துடிப்பே தாவீதுக்கு இருந்ததனைக் கண்ட சத்துருவும், இடைவிடாமல் அந்த விளக்கினை அழிக்கவே முற்படுகிறார்கள் (2 சாமு. 21:17). தொடர்ச்சியாக பெலிஸ்தரோடுப் போராடி, வெற்றிகளைக் கண்ட தாவீதும், ஒரு யுத்த நேரத்தில் விடாய்த்துப்போக (நுஒhயரளவநன) நேரிடுகிறது (2 சாமு. 21:15). யுத்த வீரன், தேவனை அண்டிக்கொண்டு வாழ்பவன்தான்; ஆயினும், பலமிழந்துபோவது இயற்கை அல்லவா!
அதேப் போலவே, அறிவிக்கப்படாத இடங்களுக்கு, காணாமற்போனோரைத் தேடும் பணியில் ஈடுபட்டிருக்கும் தேவ ஊழியர்களும், சூழ்நிலைகளால் நெருக்கப்படும்போதும் சத்துவத்தினை இழப்பதற்கான வாய்ப்புகள் ஏராளம். இன்று, வட இந்தியாவில் காணப்படும் பல காரியங்களாலும், சுவிசேஷ எதிரிகளாலும் வஞ்சக ஊழியர்களாலும் நேரிடும் அணுகுமுறைகளாலும், விடாய்த்துப்போக ஏராளமான வாய்ப்புகள் உண்டு.
ஆனால், இப்படிப்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில், அபிசாய் என்னும் யுத்த வீரன் இராஜாவாகிய தாவீதுக்கு உதவியாய் எழும்பி, பெலிஸ்திய இராட்சத புத்திரனாகிய 'இஸ்பிபெனாபை' வெட்டிப்போட்டான். 'இஸ்ரவேலின் விளக்காய்' திகழ்ந்த தாவீதைக் குறித்தக் கரிசனை, அவனை செயல்படவைத்தது (2 சாமு. 21:17). இன்றைக்கும், அப்படி உடன் நிற்கும் நபர்களைத்தான் தேவனும் தேடுகிறார். ஒத்தாசையாய் நின்று, விளக்காக எரிகின்றவர்கள் அணைக்கப்படாதபடிக்குப் பாதுகாப்பாய் நிற்கவேண்டுமே.
இன்றும், சத்துரு பாளையத்தில் இளைத்து (கனிகளைப் பெறாததினால்), விடாய்த்து (தொடர் தாக்குதலினால்), பெலவீனப்பட்டவர்களைத்தான், மேலும் பெலமிழக்கச் செய்துகொண்டு, அதிலே மகிழ்ந்து மார்த்தட்டிக்கொண்டிருக்கிறான்; யுத்தமும் செய்கிறான் (உபா. 25:18). அப்படிப்பட்டவர்களை எதிர்க்க, யோசுவாக்களும், தெரிந்துகொள்ளப்பட்டவர்களும் முன்னிலையிலும், மோசேயின் உயர்த்தப்பட்ட கைகளும் தளரும்போது, மோசேயின் கைகளைத் தாங்கிப் பிடிக்கும் ஆரோன்களும், ஊர்களும் தேவை. பின்னர், அமலேக்கை முற்றிலும் அழிக்கக் கட்டளை பெற்றோரும் தேவை. (1 சாமு. 15:1-3)
மாறாக, கட்டளை பெற்றோரின் கவனம், அநேக நேரங்களில், 'கர்த்தருடைய சத்தத்தைக் கேளாமல், கொள்ளையின் மேல் பறந்து' செயல்படுவதுதான், ஆவிக்குரிய உலகின் கேடாகிறது.
கிதியோனோடு தேவனாலே தெளிவாகத் தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட 300 பேர் விடாய்த்துப்போய், ஆயினும், விடாமல் சத்துருவை தொடர்ந்து செல்கையில், உதவிக் கரம் கொடுக்கும்படி சுக்கோத்தின் மனிதரை நோக்கி, 'சில அப்பங்களைக் கொடுங்கள்' என்ற வேண்டுதலை, சுக்கோத்தின் மனிதர் ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கிறார்கள். அந்த மனிதருக்கு புத்திவரச் செய்ய கிதியோன் முற்படுகிறான். (நியா. 8:4-16)
இன்றும், பணித்தளங்களில் நாங்கள் பெலவீனராய் இருந்தும், அழைக்கப்பட்ட அழைப்பிலே நின்று, சத்துருவின் பிடியில் இருப்போரைத் தாங்கவும் ஏந்தவும் திருச்சபைகளில் சவால்கள் தரும்போது, அநேக முன்னணி ஊழியர்களால் கூட ஏளனமாய் பார்க்கப்படுதல் சாதாரணமான நிகழ்வே.
போர்க்களத்தில் உறுதியாய் ஓடவேண்டிய படைதனைத் தளர்ந்துபோகச் செய்யும் வண்ணம், காத்திருக்கச் சொன்ன தீர்க்கனின் வார்த்தைதனைப் புறம்பே தள்ளி (1 சாமு. 13:8-10), எண்ணத்தில் துணிவு கொண்டு பலி செலுத்தி, கர்த்தரின் முறைமைதனை மாற்றிப்போட்ட சவுல் இராஜா, ஜனங்களை யுத்தத்திற்கு ஆயத்த நிலையில் கொண்டுசெல்லத் தவறி, அவர்களுக்கு ஆயுதங்கள் கிடைக்காதபடிச் செய்த பெலிஸ்தரின் யோசனைகளைத் தகர்க்கத் தெரியாமல், நிராயுதபாணிகளாக ஜனத்தினை போர்முனையில் நிறுத்தி, ஆனால் அவர்கள் விடாய்த்துப் போகும்படியாக உபவாசம் என்று ஆவிக்குரிய போர்வைத் தரித்தவனைப் போல காட்சி அளித்து (1 சாமு. 14:24-31), ஜனங்களுக்குக் கைக்கூடிவந்த உதவியையும் பெற்றுக்கொள்ளவிடாமல் தடுத்திருந்தான்; இப்படிப்பட்ட சவுல்கள் இன்று ஏராளம்.
வெற்றிபெறவேண்டிய அளவு வெற்றியை பெறமுடியாமல், இன்று சபை தத்தளிப்பதற்குக் காரணம், அதன் தலைவர்களே என்றால் அது மிகையாகாது.
ஆனால், அபிஷேகம் பெற்று, ஆண்டவரின் வழிநடத்துதலுக்குக் காத்திருக்கும் தாவீதைப் பாருங்கள். தாங்கள் சத்துருவினால் கொள்ளையிடப்பட்டபோது தாவீதையே கல்லெறியத் துணிகிறார்கள் உடனிருப்போர். ஆனால், தேவ ஒத்தாசையினால், கொள்ளையிடப்பட்டோரைத் தொடர்கிறான் தாவீது. மிகுந்த அழுகையின் நிமித்தமும், கவலையின் நிமித்தமும் பிரயாணம் செய்யக்கூடாமல், மூன்றில் ஒரு பங்கினர் விடாய்த்து நின்று, முன்னேற முடியாமல் திணறுகிறார்கள்.
தேவன் கூட இருந்ததினாலும், வழிநடத்தினதினாலும், பெரும் கொள்ளையோடு திரும்பி வந்த தாவீது, கொள்ளையிலே சரி பங்கு தருகிறான் (மற்றவர்கள் அதற்கு உடன்படாத போதிலும்). இன்றும், இந்த மனநிலையில் செயல்படுவோரை தேவன் தேடி நிற்கிறார். (1 சாமு. 30-ம் அதி.)
சீபாவின் செய்கைகளைப் பாருங்கள். தாவீது தன் சொந்தக் குமாரனாகிய அப்சலோமினால் வீட்டை விட்டுத் துரத்திவிடப்படும்படியான சோதனை வந்து, ஓடிக்கொண்டிருந்தவர்களுக்கு உதவிக் கரம் நீட்டுகிறான். தாவீது அவனிடத்தில் உதவி கேட்கவில்லை; ஆனால், விடாய்த்தவர்களைக் குறித்த கரிசனை சீபாவுக்கு உண்டு. இன்றும், தங்களின் பொறுப்புதனை உணர்ந்தோர், நேரமறிந்து, நிலமை அறிந்து துரிதமாகச் செயல்படுவோர் தேவனுக்குப் பிரியமானவர்களே. (2 சாமு. 16:1-3)
ஆனால், சீபாவின் உள்நோக்கம் வேறு. இதுதான் சந்தர்ப்பம் என எண்ணி, மேவிபோசேத்தைக் குறித்தத் தவறான தகவலையும் சேர்த்துச் சொல்லி, தனக்கே ஆதாயம் தேடிக்கொள்ளுகிறான். செய்கையைப் பார்க்கும்போது, விடாய்த்தவர்களைத் தூக்கிவிடுகிறவன்போல் காட்சி அளித்தாலும், உள்நோக்கம் வேறாகவே இருந்து, தனக்கு இலாபம் சம்பாதிப்போரின் கூட்டமும் இன்று மிகுதியல்லவா! (2 சாமு. 16:4)
விடாய்த்தவனுக்குத் தாகத்துக்குத் தண்ணீர் கொடாமல் போவதும், பசித்தவனுக்குப் போஜனம் கொடாமல் போவதும் குற்றம்தான். (யோபு 22:7)
நாம் பணிந்துகொள்ளும் தேவனோ, 'காற்றுக்கு ஒதுக்காகவும், பெருவெள்ளத்திற்குப் புகலிடமாகவும், வறண்ட நிலத்திற்கு நீர்க்கால்களாகவும், விடாய்த்த பூமிக்குப் பெருங்கன்மலையின் நிழலாகவும் இருக்கின்றார்' (ஏசா. 32:2). தேவனுடையவர் என்று சொல்லுவோரும், அவரின் குணநலன்களை உடையவர்களாகவே இருப்பர்.
போர்முனையில் போரிடும், உதவியற்ற நிலையில் தள்ளப்பட்ட ஊழியர் ஏராளம் உண்டு. அது அவர்களை, விடாய்த்துப்போகச் செய்திருக்கலாம். ஜெபிப்போரும், தாங்குவோரும் தேவனுடைய சுபாவத்தினைத் தரித்தவர்களாக, தாமே முன்வந்து செயல்படவேண்டியவர்கள் என்பதனை தேவன் நமக்கு உணர்த்துவிப்பாராக.
ஆனால், சில 'அகித்தோப்பேல்கள்' எப்போது தாவீதைப் பழிவாங்கலாம் என்று நினைத்து, தாவீது விடாய்த்தவனும், கைதளர்ந்தவனுமாயிருக்கையில், அவனைத் திடுக்கிடச் செய்து, தனியாக்கப்பட வகைசெய்து, கொன்றுபோட ஆலோசனைகளை அள்ளிவீசுவார்கள் (2 சாமு. 17:1-3). ஒரு காலத்தில், தேவனுடைய வாக்கைப்போல தாவீதுக்கு ஆலோசனை சொன்னவன்தான் (2 சாமு. 16:23); இப்போதோ, தங்களின் உள்மனதில் இருந்த பகையை வெளிப்படுத்த, சந்தர்ப்பங்களை எதிர்பார்த்து, தவறான ஆலோசனைகளை நல்லவைகளைப்போலச் சொல்லி அழிக்கப்பார்ப்பவர்கள் நிறைந்த ஆவிக்குரிய உலகம் இது.
ஜெபப் பங்காளரின் ஜெபமும், ஆதரவும் எத்தனையாய் மங்கி எரிகிறத் திரிகளைக் காக்கும் அரண்களாகவேண்டும் என்பதனைத் திருச்சபை உணர்ந்து, ஆபத்துகள் நிறைந்த, உபத்திரவங்களால் சூழப்பட்டச் சூழ்நிலையில் வைக்கப்பட்ட, பகைக்கிறவர்களால் நெருக்கங்கள் தரப்படும் நிலையில் உள்ள, தேவைகள் முழுவதுமாய் பூர்த்திசெய்யப்படக்கூடாத சந்தர்ப்பங்களில் அடிக்கடித் தள்ளப்படும் பணியாளர்களுக்காக, மங்கி எரிகிறத் திரியை அணையாமல் காக்கிற தேவனுக்கு முன்பாக தங்கள் முழங்கால்களை முடக்கவேண்டும் என்பதனை புரிந்துகொண்டிருப்பீர்கள். (ஏசா. 42:3)
தேசத்தின் காட்சி மாறினாலும், வயநாடும், விஜயவாடாவும், பீஹாரின் அநேக கிராமங்களும் வெள்ளத்தால் பாதிக்கப்பட்டாலும், வெறுப்புக் கொள்கைகளைப் பரப்புவோரின் போக்கில் மாறுதல் அதிகம் இல்லை. மணிப்பூரின் நிலமையும் மாறவில்லை; ஏறிட்டுப் பார்க்கவும் அரசு ஆயத்தமாயில்லை. பாலியல் பலாத்காரமும் மற்றும் குழந்தைகளும் அதிகமதிகமாய்ப் பாதிக்கப்படுவது தினந்தோறும் நினைத்துப்பார்க்கக்கூடாத அளவிற்கு அதிகமாகிக்கொண்டிருந்தாலும், வேலையின்மையும், விலைவாசி உயர்வும், வரிவிதிப்பின் பளுவும் ஏறிக்கொண்டிருந்தாலும், நாம் எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கும் பரமனின் ஆளுகை உண்டாகும்வரை, 'அக்கிரமத்தின் மிகுதி' ஏற்படத்தான் செய்யும்; அதற்கு ஒரே வழி, நற்செய்திப் பணியில் நாம் தீவிரமும், தியாகமான உணர்வுள்ள தாங்குவோரும், எதற்கும் அஞ்சாதோர் எழுப்பப்படும் நிலையும், அவரின் வருகையை எதிர்பார்த்து ஏங்கும் இதயம் கொண்டோரின் எண்ணிக்கை பெருக்கமுமே.
விடாய்த்துப் போன படை தனை
விடாமல் தொடரும் சக்தியாய் மாற்றவிடாப் பிடியான ஜெபமும் பலமும்
விரைந்து தீவிரம் காண்பிக்கட்டும்
விண்ணவரின் கரமும் ஆவியின் பலமும்
விண்ணரசை உண்டாக்க வழி செய்யட்டும்
ஆர்ப்பரிக்கும் சத்துருவின் ஆணவமும்
போர்க்கொடி தூக்கிய பொல்லாங்கனும்
சோர்வுற்றோரைத் தூசியாக்கிடத் துடிக்கும்
சோதனைக்காரனின் சூழ்ச்சிகளும்
சோராது ஜெபிக்கும் முழங்கால்கள் முன்
போராடி நிற்கும் ஊழியரைத் திடப்படுத்தட்டும்
அரக்கர்களின் அகங்கார போர்தொனி
அடங்கட்டும் அன்பரின் பெலத்தினால்
சொல்லடங்கா சோதனைகள் முறியடிக்கப்பட
எண்ணிலடங்கா கரங்கள் எழும்பட்டும்
விடாய்த்தவர் வீறுகொண்டு எழும்பிட
விண்ணகம் தொடட்டும் நம் ஜெபங்கள்
அன்பரின் அறுவடைப் பணியில்
அன்பு சகோ. D. அகஸ்டின் ஜெபக்குமார்